Een paar jaar geleden begon ik aan dit kantpatroon. Het is in de Honiton-techniek, een heel fijne Engelse kantsoort.  Elk jaar vóór de Kerstperiode kloste ik een stukje, totdat..................................

ik afgelopen Kerst zover was gekomen. Omdat het garen erg dun is (katoen 150) werk ik niet zo lang achter elkaar en dus duurt het wel héél erg lang.

Toen het in januari Driekoningen was, besloot ik dat het stuk nu maar eens af moest komen . Zoals je op deze  foto kunt zien, ben ik hier begonnen aan het laatste stuk van de mantel van de middelste  koning. Sinds toen klos ik  nu elke dag een stukje verder.
                             
Het vervolg lees je later op dit blog.

Dat vind ik nou een leuke krantenkop !  Als ik zo iets lees, krijg ik onmiddellijk de kriebels om iets te gaan doen met papier en aanverwante dingen. Soms is het resultaat niet-wat-je-noemt  en een andere keer ben ik wel tevreden.

                        Dit is iets waar ik veel plezier aan beleefde om te maken.

                               Al die losse draadjes boven en onder ?  Ja, die horen er echt bij.
Het dunste papier heb ik eerst op een vel printpapier geplakt, zodat het wat steviger is .
Voor het onder de naaimachine  ging, heb ik eerst de stroken met een tipje lijm op de ondergrond vastgezet tegen het verschuiven.                    

En....ik heb nog meer lente in huis.
Dit werd in mijn Round Robin boekje door Christine gemaakt.
De bloemen zijn heel subtiel met borduursteken versierd.

Behoorlijk koud vandaag op de fiets. Dat leek me een goed argument om iets te maken wat  al  een beetje op voorjaar begint te lijken.
Daarvoor gebruikte ik aquarel-verf en knipte dat in stroken. Dan matjes-vlechten (ja, ik had vroeger een goede kleuterschool juf !), en een gekocht geel kantje eromheen. Nog een vogeltje erbij--en ik heb de lente al in huis.

Dat ik van poezen houd, is geen geheim. Dit was Puca, met wat "blauw" bloed van een Noorse boskat.

En dit is Floortje, die ik nu al bijna vijf jaar heb. Een echt knuffeldiertje.

                        Dat een poes een drukke dagindeling heeft, is hier te lezen en te zien.
                        Behalve de kat in de beauty-salon zijn het allemaal foto's van Floortje.

In het oude Duitse boekje, waar ik eerder over blogde, heb ik ook deze beide tangles gemaakt.
Het was weer een uitdaging om iets te maken wat een dubbele pagina vulde.

Toen ik dit kantklosontwerp van Vida Kejzar (uit Slovenië) zag, was ik meteen verkocht .

Als je tussendoor veel andere dingen doet, schiet het niet zo hard op. Maar ja, er zijn ook zóveel leuke projecten om te doen ....

Vorige week kwam de haan dan toch van het kantkloskussen af en kraait  nu victorie.
Net als ik.

 Ta ta ra ta ta ta !!!      Het vissenboek is klaar en staat op de plank.  't Was een groot karwei, maar gelukkig ben ik tevreden over het resultaat.

Voor de achterkant heb ik heel oude stof gebruikt. Ook voor één van de bladzijden vond ik die stof mooi uitkomen.

Af en toe  in het oude boekje tanglen. Ik geloof dat het officieel een ZIA heet- Zentangle Inspired Art.
Van zo'n boekje vind ik het zo leuk dat je er van alles in uitproberen kunt.
Deze keer heb ik het boekje dwars gelegd  en dan geven de onderliggende letters een apart effect.

Het vissenboek omslag is klaar.
De vis er opgenaaid en de letters
getekend.
Op deze foto zijn ze er al opgeborduurd. 

Stroken van stof gescheurd om de rug te kunnen maken.
Dat was even adem inhouden, want ik bleek maar net voldoende stof te hebben.

De gele stroken zijn van het tapijtband wat ik erbij gebruik. Dat heeft een fantastische kleefkracht.

Al knutselend kom je soms op een ideetje. 
Het begon met een vierkant restje papier. Al knippend en plakkend  groeide het tot een geheel.
Nog wat borduurwerk erop met pailetten en kraaltjes en toen was dit het resultaat.
Het leek me leuk om de borduurdraden te laten hangen onder de bladzijden.
Het is een dubbele pagina in een Round Robin boekje.
Als je van zo'n Round Robin project meer wilt weten, laat dan een reactie achter. Die zal ik dan beantwoorden.

 Dit noem ik mijn emotioneel-paspoort.  Ik had zin in iets wat er fleuriger uitziet dan wat ik bij me draag.  Op Schiphol  nemen ze er vast geen genoegen mee. Dat heb ik maar niet geprobeerd.
Leuk om te maken was het wel.
Dun A5 karton door midden gesneden en de ene helft weer gedeeld. 
De 3 delen omgehaakt met linnendraad. 
Toen afbeeldingen gezocht die bij mij passen en die opgeplakt.

Vervolgens de korte flappen aan het middendeel vastgehaakt.
Zo ziet het er uit als mijn "paspoort"  helemaal opengeslagen is.


 

En gesloten is dit het resultaat.
Voor een correspondentie-vriendin, die dit een leuk idee vond, maakte ik er eentje met de informatie die zij over zichzelf gaf.  Zo heb je  een heel persoonlijk kadootje wat niet in de winkel te koop is.

                                

In  de krant lees ik dat de huizenmarkt in Zeeland weer aantrekt. Dat lijkt me een verademing als je je huis (al lang) te koop hebt staan.

Of bovenstaande huizen ook geschikt zijn voor de verkoop ? Of zouden ze onbewoonbaar verklaard worden. In elk geval heb ik plezier beleefd aan het tekenen er van. Er in wonen hoef ik gelukkig niet. Dat lijkt me nogal een wiebelige beweging, alsof je een beetje zeeziek bent.                                                                                                                                                                     

klein maar dapper

Dit vind ik toch wel heel dapper:
zo alleen op de kale grond,
het eerste sneeuwklokje in m'n tuin in 2015.

Als je dan deze wolken ziet, krijgt het vast nog heel wat op het kleine kopje.